First I was afraid, I was petrified..

Then I was terrified and scared to death.. OMG, wat was dat paardrijden eng, en geweldig! Ik moet zeggen dat het huilen me nader stond dan het lachen de eerste meters dat we de Canyon van Bryce in gingen, maar wat hadden we dan gedacht..we gingen te paard de Canyon verkennen. Och, hadden we dit maar nooit geboekt! Struisvogelpolitiek werkte voor  mij het beste..als de afgrond te dichtbij kwam keek ik rustig de andere kant op. Simone wilde júist zien wat er gebeurde dus die keek continu de diepe afgrond in, bedenkend wat ze zou doen als het paard weg zou glijden met een been. Onze gids had ons al gewaarschuwd, "They feel most comfortable at the edge, we don't. But I promise you they won't fall off, they are not suicidal." Oké, enigszins geruststellend maar wat als hij er wel af valt, hebben we dan nog de mogelijkheid om verhaal te komen halen? Goed..heel veel mensen zijn ons voorgegaan, dus wij kunnen dit ook! De 8 mile reis bestond uit hoge stukken klimmen en diepe dalen. Het was belangrijk dat de paarden dichtbij elkaar bleven want als ze de groep niet goed meer zouden zien dan gingen ze in draf om de achterstand in te halen..en zodra dat gebeurde, deed de rest die volgde mee. Dat wilden we natuurlijk niet, zeker niet in de bergen! We kregen een zweepje om onze paarden wat vooruit te helpen. Maar dat is toch zielig? Het zweepje niet gebruiken leidde echter tot achterstand... Simone had een lui, graag etend, schetenladend paard (vooral bij kracht zetten bergje opwaarts)..en ik reed erachter. Kate, Simone haar paard was echter wel een knapperd. Een mooi wit paard, dus echt mijn prinses op het witte paard ♡! Maar zoals ik al zei, enigszins lui was Kate wel. Echt haast met de achterstand inhalen had ze niet, maar de mijne had er zin in. Ford was een flinke knol met kortgewiekte manen. Zo af en toe had hij even z'n gekke minuut. Dan ging z'n hoofd naar beneden, hevig schuddend en tegelijkertijd in draf. Aaah, ik schrok me de eerste keer rot. Wat doet hij nu?! Lekker tegen het ritme in stuiterde ik op het zadel. Acuut kreeg ik de slappe lach, dit zou echt een YouTube-hit zijn geweest. Toen hij weer tot stilstand kwam heb ik eerst m'n knoedel weer recht op m'n hoofd gezet, die zat scheef op de rechterkant! Na een aantal keer kreeg ik het 'staan-zitten' wat ik paardrijdende mensen wel eens heb zien doen wat door, en vond ik het stiekem wel leuk om wat sneller te gaan..op de bospaadjes, niet in de bergen! Na wat gewend te zijn geraakt aan het opnieuw rijden op een paard begonnen we wat om ons heen te kijken. Jeetje, wat is Bryce mooi! Voor mij zeker met stip op nummer 1! Bij Simone met een stipje op nummer 2, daar is Monument Valley niet van nummer 1 af te krijgen ;)! Het paardrijden is zeker een aanrader, maar alleen voor mensen die ik niet ken haha..een onvergetelijke ervaring zijn we rijker, maar met geknepen billetjes zijn we de drie uren doorgekomen. En wij niet alleen, ook een aantal ervaren ruiters stonden in de pauze bij te komen van wat ze net hadden gedaan.
Morgen hebben we onze voorlopig laatste dag in een national park, Zion. Overmorgen gaan we namelijk naar Vegas!! Whiehoe...