Blaka bana – Baka bana of Uitvlucht – Uitvlugt

Een kleine verspreking is zo gemaakt..hier en daar een lettertje meer of minder who cares?! Ik word met dt..wie kijkt er nog vreemd van op?! Toch kan een lettertje verschil een wereld van verschil zijn..

Dit weekend zijn we met een groep van 21 mensen naar Berlijn geweest..het klinkt alsof we even om de hoek waren maar niets is minder waar..we zaten aan de rand van de jungle, omringd door vele bomen waar genoeg (want hier kun je nooit te weinig van hebben) ongedierte in geschuild gaat. We zouden zaterdagochtend vroeg vertrekken, maar Sanne zou Sanne niet zijn als dat me ervan weerhoudt om vrijdagavond ‘eventjes’ een drankje te gaan doen in Paramaribo.. Samen met Sas, Cheryl en Natasha, een vriendin van Cheryl uit Nederland, Paramaribo onveilig maken. Eerst naar Blauwgrond, een wijk waar je goed baka bana kunt eten, aldus de verhalen van verschillende mensen. Ik moet zeggen, de baka bana was om te smullen..gebakken banaan met pindasaus. Klinkt ‘apart’ maar is zeer lekker! Met onze buikjes rond naar Touche, een discotheek in de stad. Ik voelde me een echte toerist; op mijn pas gekochte havaiana’s, rugtas op mijn rug en een fototoestel in mijn hand stapte ik de discotheek binnen. Bij binnenkomst kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn zakmes nog in mijn rugtas had zitten..gelukkig heb ik die snel weg kunnen moffelen, heeft de portier niets gezien en konden we zo doorlopen! We moeten er maar niet bij stilstaan dat andere mensen dat dan ook kunnen doen.. Binnen was het rustig maar dat mocht de pret niet drukken.. Baco voor €2,50! Daar weten Sas en ik wel raad mee.. Meerdere malen hebben we geproost op het feit dat we onze examens hebben gehaald, want dat is natuurlijk ook wel een feestje waard! Het werd een leuke avond met de nodige drankjes en een goede dosis gezelligheid.

Zaterdagochtend zouden we vertrekken tussen 8 en 9 uur. De manier waarop ik mijn zin begin “zouden we vertrekken” doet jullie misschien al vermoeden dat dit niet helemaal is gelukt, of helemaal niet zou je ook kunnen zeggen. Om half 11 zaten we in de auto! Voor maar drie uurtjes slaap voelde ik me best fris en fruitig. Na een ongeveer anderhalf uur durende hobbelige reis kwamen we aan in Berlijn. Wat een prachtige plek! Voor mijn gevoel zaten we middenin de jungle in een prachtig resort. Ik had een beetje een beeld voor me van de Brokopondo meisjes uit “Echte meisjes in de jungle” die al springend, om het ongedierte te vermijden, ergens een hangmattenkamp moesten opzetten in de stromende regen tussen hoge bomen. Opnieuw een beeld dat ik even aan moest passen. De auto’s werden uitgeladen en de hangmatten werden opgehangen aan de balken van een overkapping..regen of geen regen, wij konden droog in de hangmatten liggen! Ideaal! Zo gezegd zo gedaan, al snel lag de helft van de groep in de hangmatten terwijl de andere helft van de groep in een grote buitenkeuken het eten klaar stond te maken. Het weekend bestond voornamelijk uit eten..eten en drinken. De alcohol vloeide rijkelijk dit weekend en er is geen moment geweest dat er niemand was die zijn kaakspieren aan het trainen was.

Al snel was de groep op de hoogte dat deze twee stadsmeisjes niet gediend waren van ongedierte..mijn spinnenangst en Sas haar kikkerangst werden gelukkig serieus genomen. Geen flauwe grappen en alle begrip. We hoefden niet bang te zijn want er was geen ongedierte in het kamp. Kenneth de eigenaar onderhield alles heel goed dus ongedierte zou er niet zitten. Niet helemaal gerust maar wel een beetje op mijn gemak gesteld ben ik zaterdagavond als metrovrouw in een hangmat gaan liggen tussen de mannen en heb ik de nacht buiten doorgebracht zonder klamboe! De vrouwen sliepen binnen in het huis..daar had ik voor de zekerheid wel ook een plekje gereserveerd maar daar heb ik geen gebruik van hoeven maken..!

Zaterdag en zondag kregen we de kans om te gaan zwemmen in cola-water. Het heeft de kleur van cola maar is iets minder ‘sticky’. Kaaimannen en anaconda’s houden ook van dit water *slik*! Opnieuw werden we redelijk gerustgesteld “ze houden niet van mensen en gaan weg als ze ons horen”.. We hebben een duik genomen en zijn zondag zelfs nog langer in het water gebleven met Brian en Ome Willem..de twee gangmakers van het feest! Tijdens het zwemmen bleef ik wel om me heen kijken, ik was niet helemaal op mijn gemak..en toen Sas zei: “wat drijft daar?!” wist ik ook niet hoe snel ik moest maken dat ik richting de kant ging.. Na beter kijken bleek het een stok te zijn..maar de behoefte om in het water te blijven was wel even weg..
Onder het genot van een shot whisky wisten we het goed warm te houden in het water, en anders had Brian daar ook wel zijn eigen manieren voor.. De mensen in Suriname spreken voornamelijk Nederlands maar ze hebben ook hun eigen taal die zo af en toe wel redelijk goed te volgen is. Zo was het duidelijk toen de mannen het cola-water insprongen en riepen “akrimpie” wat ze bedoelden..alcohol is toch niet de oplossing voor al uw problemen..! De Surinaamse taal valt te begrijpen als je het een beetje ontleed maar je kunt ook gruwelijke versprekingen doen.. Als je me zou vragen, wil je een blaka bana dan had ik voor het weekend misschien wel “ja” kunnen zeggen, omdat ik dan in de veronderstelling zou zijn dat ik een baka bana zou krijgen..nu zou ik de blaka bana afslaan “nee meneer, houdt die zwarte piemel maar in uw broek”.
Het was niet erg zonnig maar zondag scheen het zonnetje zo af en toe wel even lekker. Zonder dat we het doorhadden kwamen Sas en ik allebei zo rood als een kreeft het water uit..inmiddels is het bij mij weggetrokken maar Sas heeft er nog behoorlijk last van. De volgende keer proberen iets minder eigenwijs te zijn en ons wel in te smeren!

Het was een heerlijk weekend met hele lieve mensen. We hebben het echt getroffen dat Cheryl en Elton ons zoveel meenemen. We hebben het heel erg naar onze zin en kunnen zo ook meegenieten van de heerlijke Surinaamse gerechten! Zelf Surinaams koken gaat ons nog niet zo goed af. We hebben bedacht om iedere week een groente te kopen die we niet kennen..onze eerste aanwinst was een komkommer die er net wat anders uitzag dan in Nederland..missie dus een beetje mislukt maar we hebben weer wat nieuws! Soproppo..niet te eten haha! Of we maken het verkeerd klaar..ook nog zeer goed mogelijk! We moeten maar op kookcursus bij tante Annie, de moeder van Cheryl..

Gister hebben we een rustig dagje gehad..we hebben lekker rondgefietst en het kindertehuis opgezocht waar Sas zeven jaar geleden stage heeft gelopen. We zijn op visite geweest bij ome Willem en tante Annie en hebben dus ‘overheerlijk’ Surinaams gekookt..bami met kouseband, ketjapsambal, ui, knoflook en overheerlijke soprosso! Vanavond gaan we UITeten!

Liefs, San

Oohja, de wijk hier heet Uitvlugt, niet Uitvlucht..Suriname is immers geen uitvlucht ;)!
Het juiste adres dus: Veldhuizenlaan 58, Uitvlugt, Paramaribo