Werkloosheid?! Voldoende verborgen werk in Nederla

Wat een heerlijkheid is het eerste wat in me opkomt nu ik begin te schrijven aan mijn blog. Ondanks de vele regenbuien en de blank staande straten, die hier overigens voornamelijk zijn “gemaakt” van asfalt en niet van “zand”, geniet ik optimaal van het luizenleventje dat we hier op dit moment hebben.

We hebben een erg voorspoedige reis gehad! Na ruim negen uren vliegen zetten we met kenkels en al voet op Surinaamse bodem! Vorige week donderdag “in stijl” afscheid genomen van de mensen in Antwerpen en dit weekend van de mensen in Leeuwarden. Het afscheid was minder emotioneel dan toen ik naar Oeganda ging..maar de reis is nu ook heel anders. Drie jaar geleden was ik jong, naïef en dacht ik dat ik de hele wereld kon gaan veranderen met mijn goede bedoelingen in Oeganda. Nu ben ik volwassen, ouder en wijzer bovendien (somsus Sanne..). Deze keer ga ik ook niet alleen maar zit ik hier met Saskia, een klasgenootje en tevens goede vriendin. We wonen sinds begin januari ook samen in Antwerpen, niet alleen voor de gezelligheid maar ook om de kosten een beetje te kunnen drukken. We waren in eerste instantie een beetje bang dat het misschien onze resultaten van de examens zou beïnvloeden, maar we hebben gisteren kunnen zien dat we allebei alle examens hebben gehaald waarop een vreugdedansje door de kamer volgde!

Mijn ouders hebben me naar Schiphol gebracht, waar Sas al op ons zat te wachten bij de Starbucks..nog even een lekker koffietje voordat we het vliegtuig in zouden stappen! Ik kreeg een telefoontje van Sharon: “Waar ben je?!”…”Uhm, op Schiphol?”..”Ja, maar waar?”..verrassing!! Daar waren Sharon en Carmen om me ook nog uit te komen zwaaien! Zo ontzettend lief!! Op Schiphol wel een paar traantjes gelaten maar gelukkig was Sas er om me door deze barre tijd heen te slepen!

Van -5°C naar +30°C vergde even een kleine omschakeling..jas uit, vest uit, schoenen uit en slippers aan.. Een benauwde warme lucht kwam ons tegemoet toen de vliegtuigdeur open ging…maar wat heerlijk! De foto’s die ik heb gezien op Facebook van de vele sneeuw in Nederland zien er mooi uit maar ik vind het heerlijk om hier op de veranda te zitten in mijn shirtje en op blote voeten! Hoewel…ik het lichtelijk jaloersmakend zou vinden als de Elfstedentocht er zou komen gun ik het jullie wel..dus vanuit Suriname dan ook maar: “It giet oan!”.

We hadden een warm onthaal op Zanderij, het vliegveld van Suriname. Niet alleen door de temperatuur maar ook door de vrienden van Saskia die ons op kwamen halen. Sas is hier zeven jaar geleden ook geweest en heeft hier toen een aantal mensen leren kennen met wie ze nu nog steeds contact heeft..via hen hebben we ook een huisje kunnen regelen en dus ook vervoer vanaf het vliegveld. Wat een ontzettend lieve mensen, Cheryl en Elton met hun vierjarige zoontje Donnie kwamen ons ophalen in hun pick-up. Genoeg plaats dus voor alle spullen die we mee hebben gesleept.. We hebben onze spullen in ons huisje afgezet en kennisgemaakt met de eigenaren van het huisje, meneer en mevrouw Chin. Een ouder echtpaar met een gezellige babbel en zeer behulpzaam! Zo heeft meneer Chin ons eergisteren naar de supermarkt gebracht en gisteren naar Albi Baba om fietsen te kopen..ik hoop niet dat zijn 40 rovers ze hier weer weg komen halen..

Het huisje ziet er mooi uit. Een woonkamer met keuken die van alle gemakken is voorzien..tv, radio, magnetron, oventje en zelfs een wasmachine! Onderweg naar “huis” heb ik mijn ogen uitgekeken..het is zoveel minder primitief dan ik had verwacht! Je zou bijna kunnen zeggen dat de wegen nog beter zijn dan die ik inmiddels gewend ben ik Antwerpen.. Vrijdagavond hebben Cheryl en Elton ons meegenomen naar een feestje..want ja, wat zouden we anders moeten doen dan feesten?! Een zeer goed begin dus.. Het feesten bestaat hier uit eten, eten en nog eens eten..gelukkig stelde Cheryl gister voor om samen naar aerobics te gaan..geen overbodige luxe denk ik! Na mijn eerste Surinaamse maaltijd zijn we niet veel later naar huis gegaan..beide gesloopt van de reis..

Gister hebben Sas en ik kennisgemaakt in het ziekenhuis. Het ziekenhuis is immens groot! We hadden een aantal foto’s gezien op internet maar al snel bleek dat je niet het hele ziekenhuis op de foto krijgt! We hebben de verloskamers kunnen bekijken. Er zijn twee kamers met beide drie bedden. Verder zijn er twee observatiekamers voor mensen met complicaties tijdens de zwangerschap. Waar we vooral even van stonden te kijken is dat ze zelfs een prematurenafdeling hebben! Op het eerste zicht opnieuw minder primitief dan ik had gedacht..maar naarmate de rondleiding vorderde was toch wel te zien dat schijn een beetje bedriegt. Back to basics, maar dat is ook waar we voor komen! Het is een druk ziekenhuis, er worden ongeveer 3000 bevallingen per jaar gedaan..er is vaak plaatsgebrek waardoor vrouwen al puffend op de bank in de gang moeten wachten.

We kregen de indruk dat de verloskundigen veel van ons verwachten, dat we een aantal bevallingen zullen zien en dat we het daarna wel alleen zullen kunnen. We zullen zien hoe het gaat lopen..ik heb er in ieder geval ontzettend veel zin in om te gaan beginnen! We hebben nu eerst nog een weekje vrij, de 13e zullen we gaan beginnen!

Aan het Surinaamse tempo begin ik al snel te wennen..alles op het gemakje en als het vandaag niet komt dan komt het morgen wel. De hoofdvroedvrouw vertelde dat ze onderbezet zijn op de afdeling maar vervolgens heeft ze ongeveer vijf minuten gewijd aan wie er allemaal op de verlosafdeling werkten..hoeveel namen er voorbij kwam durf ik niet te zeggen maar het waren hele lijsten die ze bij langsging. Tijdens de rondleiding op de afdeling waren er ook zeer veel zuster “druk met zitten”.. In het winkelcentrum is het ook druk..niet met winkelend publiek maar met personeel. Alles gebeurt op het dooie gemakje. De grap is dat ze ook lijdzaam staan toe te kijken als je iets wilt passen.. “No spang” zoals Sas me leerde..of “geen stress”. Als ik het werken in Suriname een beetje vergelijk met het werken in Nederland of België dan denk ik dat de Surinamers vinden dat er erg veel verborgen werk is in Nederland en zullen zij binnen de kortste keren de werkloosheid weten op te lossen..

Cheryl en Elton nemen ons een beetje mee in het Surinaamse leven, gister hebben we bij ze gegeten en vanavond gaan we met Cheryl stappen..ze stelde voor om tequila shotjes te gaan drinken, en ja, wie zijn wij dan om dat af te slaan?! Dat is onbeleefd toch?! Morgen gaan we met hen en vrienden van hun mee naar Berlijn..de warme versie van het Duitse Berlijn met “veel bos en zonder spinnen” zoals Cheryl zegt.. Dat er geen spinnen zitten moet ik nog maar zien maar tot nu toe (knock, knock), heb ik er nog geen gezien! We gaan een hangmattenkamp maken bij een huisje van een vriend van Cheryl en Elton en daar dan met 18 mensen feesten. “Eten, drinken, in cola-water zwemmen en vooral heel veel lol maken” aldus Cheryl.

Het is heerlijk om hier te zijn! De regenbuien nemen we voor lief, net zoals Sas haar muggenbulten (die heeft blijkbaar een abonnementje lopen zoals ze zelf zegt..ik daarentegen heb nog geen muggenbult ontdekt bij mezelf..). We hebben Surinaamse simkaarten gekocht, ik zal mijn nummer en ons adres even hieronder zetten. We hebben ook wifi! Skypen/whatsappen/mailen/facebooken gaat dus erg gemakkelijk! Alleen dit weekend zal ik even “uit de lucht zijn” in het “bos zonder spinnen”.

Na het weekend zal ik proberen weer een blog te schrijven!!

Liefs, San

Tel.: 00597 8913137
Adres: Veldhuizenlaan 58, Uitvlucht, Paramaribo (nee..geen postcode, Uitvlucht is de buurt..)